Als achtergrond, duizenden fotografische fragmenten van vrouwelijke rondingen. Op de voorgrond, een afbeelding vol intensiteit, een symbool van intimiteit, of een gezicht.
De fotomozaïeken van Joël Moens de Hase zien het licht in 2011. Ze worden al snel opgemerkt door een zeer ontvankelijk nationaal en internationaal publiek. Deze digitale kunst, een hedendaags alternatief op de pixel art en het pointillisme, verbaast en verleidt door de originaliteit en de esthetiek van het concept.
Zijn kunst getuigt van onze hyper gedigitaliseerde en geconnecteerde samenleving. De duizenden kleine foto’s die zijn werk aan het leven brengen, weerspiegelen het teveel aan allerlei beelden, alsook het erotische, en de publiciteiten die ons dagelijks overrompelen. Dit inspireert Joël Moens de Hase om werken te creëren die ons interpelleren, onze verbeelding aan het werk zetten alsook onze geest openen.
In deze bijna obsessieve zoektocht naar het beeld, doorloopt Joël Moens, een overvloedige hoeveelheid aan verschillende bronnen: mode- of reclamefoto’s, postordercatalogi, online kranten, charme websites. Tot nu toe selecteerde hij meer dan 8 miljoen beelden, om er 100 000 uit te kiezen die hij één voor één bewerkte. Vervolgens, met behulp van krachtige softwares en na talloze testen, bekomt hij eindelijk het - in zijn ogen - perfecte beeld.
Bovendien, naast esthetiek en perfectie, wenst de kunstenaar te verbazen, te ontroeren, de verbeelding te bevrijden. Door zijn eerbetoon aan de vrouwelijkheid maar ook aan de sensualiteit, slaagt hij erin de vorm te overstijgen.
In het hartje van zijn werken de passie, de attractie van de man voor de vrouw ... voor zijn vrouw. De vrouw die men stiekem of openlijk begeert. De vrouw die men subtiel benadert of deze die ons van binnenuit opvreet.
Dit verlangen maakt van deel uit van de essentie van de man; van zijn menselijke conditie, zijn kleine dood, zoals beschreven door de filosoof.
In het werk wordt tegelijkertijd het onderbewustzijn van elke man weerspiegelt door de duizendenden beeldjes die het samenstellen. Deze anomieme vrouwen die ons uitnodigen tot de droom, de passie, het sublieme; Erotisme in de beste zin.
Maar ook de Vrouw met een grote V. De goddelijke en creatieve, zij die het leven geeft, le vrouw object of meester van de lust, maar ook de vrouw bevrijdt. Zij die over haar lichaam beschikt, vrij zich aan God te offeren, zoals de non in het werk ‘Adoration’. Vrij zowel moeder als minnares te zijn, of geen van beiden.
Het is de liefde die schijnt door de werken van Joël Moens en de diversiteit van vormen die deze liefde kan aannemen.
